Kloosterweekenden

Waarom een kloosterweekend 'Natuur en Stilte'

In een tijd waarin het tempo hoog ligt en de hoeveelheid prikkels groot is, neemt voor veel mensen ook de behoefte aan verstilling en reflectie toe. Een verblijf in de natuur is dan niet alleen een manier om tot rust en ontspanning te komen, maar vaak ook een bron van verdieping, vreugde en troost. Iets vergelijkbaars geldt voor een verblijf in een abdij of klooster. Zo’n verblijf is een goede manier om je even terug te trekken in een sfeer van stilte en bezinning. Tijdens een kloosterweekend ’Natuur en stilte’ worden de stilte en het ritme van een klooster gecombineerd met de beleving van de natuur eromheen.

Een open ontvankelijke houding

Het ontwikkelen van een open, ontvankelijke houding is heel wezenlijk in bijna iedere levensbeschouwelijke en spirituele traditie. Tijdens een kloosterweekend komt dit thema regelmatig terug. Bij zo’n ontvankelijke houding wordt alles verwelkomd wat zich op dat moment voordoet. Voor veel mensen is de natuur een gemakkelijke ingang om zo’n houding op het spoor te komen. In de natuur is het namelijk vaak gemakkelijker om de dingen te laten zijn precies zoals ze zijn. Zonder oordeel en zonder voorkeur. Wanneer het lukt om zo’n houding door te trekken naar het dagelijks leven, kan dat heel verrijkend en troostrijk zijn. Veel onderdelen van het programma van een kloosterweekend zijn er op gericht om met een open, ontvankelijke houding de natuur waar te nemen. De beleving van de natuur verdiept zich dan vanzelf. Het gedichtje van Guido Gezelle hieronder geeft een mooie verduidelijking van die houding, in dit geval vanuit een christelijke traditie.

ALS DE ZIELE LUISTERT

Als de ziele luistert
spreekt het al een taal dat leeft,
't lijzigste gefluister
ook een taal en teken heeft:
blaren van de bomen
kouten met malkaar gezwind,
baren in de stromen
klappen luide en welgezind,
wind en wee en wolken,
wegelen van Gods heiligen voet,
talen en vertolken 't diep gedoken Woord zo zoet...
als de ziele luistert